Mango (Mangifera indica) pochodzi z Indii, które są do dzisiaj największymi potentatami (ok. 70% światowej produkcji) tych owoców. Oprócz nich także Brazylia, Filipiny i Meksyk. W sezonie zimowym największymi eksporterami mango są: Brazylia, Kenia, Peru, kraje Afryki Południowej, w wiosennym: Indie, Wybrzeże Kości Słoniowej, Górna Wolta, Wenezuela, w letnim: Indie, Izrael, Egipt, kraje Ameryki Południowej, a przez cały rok Kolumbia.

Mango należy do rodziny nanerczowatych. Jest owocem długowiecznego drzewa o wiecznie zielonych, lancetowatych liściach i dużych kwiatostanach. Chińczycy nazywają go drzewem siedmiu smaków, gdyż owoce mają różny smak, w zależności od odmiany. Kwiatostany są duże, ale większe plony zdarzają się rzadko. Powodem tego jest przemienne owocowanie oraz wysokie wymagania klimatyczno-glebowe.

Średni okres wzrostu oraz dojrzewania owoców większości odmian mango wynosi 2-4 miesiące. Owoc jest pestkowcem o masie wynoszącej od 100 g do 2 kg, a długości od 4 do 20 cm. Kształt jest na ogół okrągły, owalnie wydłużony lub nerkowaty, przy końcu zakrzywia się tworząc haczykowaty dziobek. Cienka, ale twarda skórka jest początkowo ciemnozielona, w miarę dojrzewania przechodzi w żółtoczerwone odcienie.

Miąższ stanowi 50-75% owocu i ma barwę pomarańczowożółtą, rzadziej białą. Posiada charakterystyczny aromat, jest miękki i soczysty o smaku słodko-kwaskowatym. Smak ten może być z nutami marchwi, cytryny, banana, jałowca, melona, brzoskwini, ale też terpentyny albo przypominający mysie odchody. Pestka jest silnie spłaszczona.

 

Mango posiada dużo wit. A. Jest najbogatszym źródłem tej witaminy wśród owoców. Poza tym w 100 g zawiera: 5 mg sodu, 0,08 mg miedzi, 8 mg siarki, 0,31 mg cynku, 0,018 mg manganu oraz kwas pantotenowy 0,1 mg, a także 0,5 g białka, 0,3 g tłuszczu, 12,8 g węglowodanów, 56 kcal, witaminy: oprócz wit. A także wit. C i po trochu B1 i B2, 190 mg potasu, 13 mg fosforu, 10 mg wapnia, 0,5 mg żelaza.

Działanie lecznicze mango:

– dzięki zawartości beta-karotenu zwiększa naturalną odporność organizmu, chroni przed atakami serca, zaburzeniami rytmu, udarami mózgu, nowotworami, zwalcza wolne rodniki,

– poprawia sprawność umysłu i koncentrację, zmniejsza nerwowość – zalecane jest rosnącym dzieciom, uczniom i studentom,

– dzięki rozpuszczalnym włóknom obniża poziom „złego” cholesterolu,

– poprawia trawienie, leczy anemię i anoreksje.

 

Mango jest jednym z popularniejszych owoców tropikalnych. Jest wykorzystywane w gastronomii oraz w produkcji przemysłowej jako surowiec do produkcji: przetworów słodkich (kompoty, owoce konserwowe, owoce kandyzowane, soki, dżemy, galaretki, napoje alkoholowe, produkty mleczne), słonych (marynaty, sałatki, sosy korzenne, olej – zwany masłem mangowym), przyprawy (mango-chutney, amchor). Spożycie świeżych owoców wynosi ok. 99% światowej produkcji. Znajdują zastosowanie jako owoce deserowe, składnik główny lub dodatkowy napojów, dań słodkich, słonych oraz element dekoracyjny.

 

Mango zrywa się w stanie niedojrzałym (zielonym). W temperaturze pokojowej dojrzewa w ciągu 3-5 dni. Najlepsza temperatura przechowywania to 10-12º C, przy 85-95% wilgotności względnej. Obniżenie temperatury poniżej 9º C niszczy owoce (chociaż odmianę „Alfonso” należy przechowywać w temp. 7-9º C).

 

Źródła:

1) Carper J. „Żywność twój cudowny lek”, „Vesper”, 2008,

2) Druri M. „Superowoce”,  „Przemysł Spożywczy” 2010 nr 5 s. 12, 14-16,

3) Janitz W., Jelińska M. „Owoce południowe na stole”, Poznań: PWRiL, 1995,

4) Kulikowski T. „Owoce nieznane (cz. II), „Magazyn Przemysłu Spożywczego” 2001, nr 2 s. 22-23.