Wygląda na to, że walka z globalnym ociepleniem została wygrana. Hura 🙁

Z powodu przejmującego chłodu i deszczu w czasie majówki, zrobiłam takie szwedzkie brownie, czyli ciasto kladdkaka. Patrzyłam na różne przepisy na to ciasto od jakiegoś czasu, planowałam zrobić i w długi, majowy weekend przystąpiłam do dzieła, żeby osłodzić te okropnie zimne dni.

Ciasto jest przepyszne, a robi się je bardzo szybko. Powinno być upieczone w okrągłej formie i krojone na trójkąty, jak inne okrągłe ciasta, jednak wygodniej mi się zrobiło w foremce kwadratowej, jak brownie – 20 x 20 cm.

Ciasto jest najsmaczniejsze na drugi-trzeci dzień, jak się „przegryzie”.

Kladdkaka

2 jajka

120 g mąki pszennej

180 g cukru (można użyć więcej, ale my wolimy mniej)

130 g masła

50 g kakao

1 łyżeczka ekstraktu waniliowego

szczypta soli

W garnku rozpuścić masło i zdjąć z ognia. Po 2 minutach dodać cukier oraz ekstrakt waniliowy i zmiksować, aby cukier się rozpuścił. Dodać jajka, mąkę, kakao, szczyptę soli i zmiksować.

Piekarnik rozgrzać do temperatury 180 st. C. Okrągłą formę wyłożyć papierem do pieczenia, przelać ciasto, wyrównać i włożyć do piekarnika. Piec ok. 20-25 minut. Chodzi o to, by ciasto było zapieczone na zewnątrz, a mokre w środku. Ostudzić. Można posypać cukrem pudrem.

Właśnie kwitnie lawenda. Można oberwać kwiatki, ususzyć i zrobić tartę lawendową. Oprócz pięknego zapachu, lawenda ma też właściwości uspokajające i lekko nasenne, dobrze robi na trawienie, łagodzi ból i jest pomocna przy zwalczaniu infekcji.

Tarta lawendowa

Ciasto:

200 g mąki

100 g masła

50 g cukru

szczypta soli

1 żółtko

Krem budyniowy:

1/2 l mleka

3 łyżki cukru

3 łyżki mąki ziemniaczanej

1,5 łyżki mąki pszennej

1 łyżka masła

1 żółtko

3 łyżki suszonych kwiatów lawendy

Najpierw trzeba z podanych składników zagnieść kruche ciasto, uformować kulę, włożyć do lodówki na 1/2 godziny. Następnie wylepić okrągłą formę do tarty, wyłożoną papierem do pieczenia. Nakłuć ciasto widelcem i włożyć do piekarnika nagrzanego do temp. 180 st. C. Piec 12-15 minut, aż ciasto nabierze złotego koloru. Wyjąć i wystudzić.

Odlać do kubeczka 3/4 szklanki mleka i wymieszać z żółtkiem i mąką. Pozostałe mleko zagotować z masłem i cukrem i dodać mleko z mąką oraz lawendę. Wszystko zagotować, mieszając energiczne, a potem pogotować parę minut, aż masa zgęstnieje. Wylać na przygotowany spód i schłodzić w lodówce.

Tarta najlepsza jest na drugi dzień.

Byłam w domu to i ciasto migdałowe zrobiłam. Robiłam to ciasto wielokrotnie, bo bardzo je lubimy. Dziwne, że dopiero teraz pojawia się na moim blogu, ale podobno lepiej późno niż wcale…

Przepis znalazłam kiedyś na blogu Moje Wypieki i troszkę go zmieniłam. Przede wszystkim jest w nim mniej cytryny i dzięki temu ciasto jest bardziej migdałowe.

Ciasto migdałowe

220 g miękkiego masła

180 g drobnego cukru

4 duże jajka

50 g mąki pszennej

220 g zmielonych migdałów

1/2 łyżeczki ekstraktu migdałowego

otarta skórka z 1 cytryny i sok z 1/2 cytryny

Keksówkę o wymiarach 30×11 cm wysmarować masłem i wysypać zmielonymi migdałami i wysypać tartą bułką albo zmielonymi migdałami i odstawić.

Masło zmiksować z cukrem i ucierać, aż do białości. Wbijać jajka, jedno po drugim, nadal miksując, a po każdym jajku dodawać 1/4 część mąki. Następnie dodać migdały, ekstrakt z migdałów, skórkę z cytryny i sok – delikatnie zmiksować (na wolnych obrotach) lub wymieszać.

Piec ok. 50-70 minut (zależy od piekarnika) w temperaturze 180 st. C. Trzeba sprawdzić patyczkiem, czy jest już upieczone.

Goście zapowiedzieli, że nie jedzą tortów i żeby nie robić. Jednak okazja zdarzyła się niecodzienna, było co świętować, więc postanowiłam zrobić coś niedużego. Niestety, tort tak szybko zniknął, że nie został nawet kawałek, by go sfotografować w przekroju. Dlatego musi wystarczyć to jedno zdjęcie, gdy tort był jeszcze cały.

Przepis pochodzi z bloga Domowe Wypieki, gdzie podany jest przepis ze strony Ikei. Przyznam, że trochę zmniejszyłam ilość cukru, ale i tak tort był wystarczająco słodki. Podaję jednak ilość cukru z oryginalnego przepisu, gdzie podano jeszcze cukier puder do posypania.

Migdałowy tort z Ikei

100 g migdałów w płatkach

200 g zmielonych migdałów

4 jajka

240 g cukru

100 ml słodkiej śmietanki 30-36%

225 g miękkiego masła

Piekarnik nagrzać do temperatury 180 st. C (grzałka góra-dół). Płatki migdałowe wyłożyć na blachę do pieczenia i podpiec chwilę na złoty kolor. Pozostawić do ostygnięcia.

Oddzielić żółtka od białek.

Białka ubić na sztywną pianę, a następnie dodawać po trochu 120 g cukru, cały czas ubijając. Wrzucić zmielone migdały i wymieszać łyżką.

Dwie blachy wyłożyć papierami do pieczenia. Wybrać talerz o średnicy 22 cm i odrysować okrąg na każdym papierze. Wyłożyć po połowie masy białkowo-migdałowej na każdy okrąg, a piekarnik nagrzać do temperatury 180 st. C. Jedną blachę wstawić do piekarnika na drugą szynę od góry, a drugą blachę na pierwszą od dołu. Piec 10 minut, a następnie zamienić blachy miejscami i piec kolejne 10 minut.

Po upieczeniu od razu zsunąć papier z ciastem z blachy i każdą blachę posypać po 20 g cukru. Na wysypany cukier wywrócić upieczone ciasto. Pozostawić do ostygnięcia (ten krok pominęłam i 40 g cukru nie dodałam).

Żółtka, 80 g cukru i śmietankę przełożyć do garnka. Postawić na kuchence i na małym ogniu ubijać masę mikserem, aż stanie się puszysta, gęsta i kremowa (trwa to co najmniej 10 minut). Nie gotować! Następnie garnek z ubitą masą przełożyć do zimnej wody i dalej miksując ostudzić.

Miękkie masło utrzeć mikserem. Dalej miksując, dodawać stopniowo masę jajeczną.

Na jeden krążek ciasta wyłożyć krem i przykryć drugim krążkiem. Resztą masy posmarować wierzch i boki tortu. Cały tort obsypać podprażonymi płatkami migdałów. Ciasto włożyć do lodówki na parę godzin, a najlepiej na całą noc, żeby się „przegryzł”.

Wszystko, co znajduje się na wigilijnym stole jest symboliczne i ma zapewnić zdrowie i obfitość.

Choinka to symbol rajskiego drzewa.

Jemioła powinna być zawieszona nad drzwiami wejściowymi lub nad stołem oraz nad kuchnią. Ma wielką moc i będzie chronić domowników przez cały rok przed wszelkim nieszczęściem. Powinno się ją ususzyć i przechować do następnego Bożego Narodzenia. Następnie starą spalić i przynieść nową.

Sianko, układane pod obrusem, przypomina o dzieciątku ułożonym po urodzeniu na sianie.

Dań powinno być 12 (liczba apostołów i miesięcy w roku), ale kiedyś uważano, że 11, bo liczba nieparzysta przynosi szczęście.

Ryby są symbolem chrześcijaństwa, przypominają o znaczeniu chrztu oraz nieśmiertelności ludzkiej duszy.

Fasola lub soczewica oznaczają płodność i urodzaj oraz mają moc przyciągania bogactwa. Soczewica ma nawet kształt monet.

Buraki mają zapewnić zdrowie, urodę i osiągnięcie sędziwego wieku.

Kapusta oznacza odrodzenie życiodajnej mocy, a kapusta z grochem ma zapewnić ochronę przed chorobami.

Grzyby to szczęście i dostatek.

Gruszki to długowieczność, a jabłka zdrowie, zwłaszcza gardła.

Orzechy mają dać obfitość, siłę i zdrowe zęby. Orzech pełny to dobra wróżba na cały rok, pusty i sczerniały – zła.

Ziarna zbóż (również mąka) zapewni zdrowie, płodność i dostatek. Symbolizują nieśmiertelność.

Miód – wszystko, co najlepsze: miłość, szczęście i bogactwo.

Mak – spokojny sen, odrodzenie i łączność z przodkami, którzy odeszli.

W tym roku po raz pierwszy zrobiłam kutię. U mnie w domu się nie robiło tej wschodniej potrawy, ale chciałam spróbować. Zrobiłam ją z białym makiem, bo taki miałam, a ponieważ sporo jej wyszło, to do części dodałam kakao i wyszła czekoladowa.

Kutia

250 g obłuskanej pszenicy

150 g migdałów bez skórki

100 g orzechów włoskich

250 g maku

100 g cukru

25 g masła

150 ml miodu

Pszenicę namoczyć na noc albo chociaż na 6 godzin, a następnie ugotować w dużej ilości wody. Odcedzić.

Mak opłukać, zalać wrzątkiem i gotować na małym ogniu 15 minut. Osączyć na sitku (najlepiej zostawić na ok. 1 godzinę) i zmielić 3 razy w maszynce do mięsa. W garnku z grubym dnem rozgrzać masło, dodać cukier oraz zmielony mak i smażyć, mieszając ok. 15 minut.

Migdały i orzechy grubo posiekać.

Miód rozgrzać, wymieszać z makiem, pszenicą, migdałami i orzechami. Wstawić do lodówki na noc. Przed podaniem udekorować migdałami.

Podawać z łamańcami.

Łamańce (przepis z 1871 r.)

ze strony przepisytradycyjne.pl

50 g cukru pudru

80 g masła

150 g mąki pszennej typ 450

Mąkę, cukier puder i miękkie masło umieścić w misce. Zagnieść rękami, aż utworzy się jednolita kulka. Ciasto owinąć folią spożywczą i włożyć do lodówki na ok. 20 minut.

Ciasto rozwałkować i wyciąć trójkąty (widziałam kiedyś takie w Podlaskim). Kruche ciasteczka piec w temp. 160 stopni przez ok. 15 minut. Przed podaniem można ciasteczka wetknąć w masę makową lub kutię.

Nadeszła chłodna i wilgotna jesień. Nie cieszy mnie to, bo nie pasuje mi ten chłód i wilgoć. Nie lubię wstawać po ciemku i tego szybko nastającego mroku też nie. W tych okolicznościach trzeba sobie osłodzić życie, najlepiej jakimś jesiennym przysmakiem, a co może być przyjemniejszego od domowej szarlotki?

Szarlotka z kruszonką

2 kg jabłek

320 g mąki pszennej

230 g cukru

200 g zimnego masła

1 żółtko

1 łyżka cynamonu

Mąkę przesiać do miski, wrzucić masło i posiekać je na drobne kawałki. Dodać 100 g cukru oraz żółtko i szybko wyrobić ciasto. Uformować kulę, zawinąć ją w folię spożywczą i włożyć do lodówki.

Jabłka obrać, wyciąć gniazda nasienne, pokroić owoce w kostkę i wrzucić do garnka. Dodać 130 g cukru i trochę wody. Zagotować, zmniejszyć ogień i dusić, mieszając, aż jabłka się rozpadną (w razie potrzeby dodać jeszcze trochę wody). Dodać łyżkę cynamonu, wymieszać i ostudzić.

Ciasto wyjąć z lodówki i część rozwałkować na placek (ok. 1/2 cm) i wylepić nim blaszkę 25 x 35 cm. Można też pociąć część ciasta na plastry i wylepić blaszkę palcami. Na ciasto wyłożyć jabłka, wyrównać powierzchnię, a na wierzch zetrzeć na tarce „w łezkę” pozostałe ciasto.

Włożyć do piekarnika nagrzanego do 170° C i piec, aż ciasto się trochę przyrumieni (ok. 60 minut).

Ciasto zrobiłam już kilka razy, chociaż trochę mnie onieśmiela, że nie umiem wymówić jego nazwy. Mówię o nim po prostu „ciasto norweskie”.  Reklamowane jest jako najlepsze na świecie i  rzeczywiście jest pyszne, ale czy najlepsze na świecie? Znam wiele pysznych ciast i do tego przepisu też wracam, więc dla mnie jest jednym z tych lepszych. Przepis pochodzi z bloga I Adore Cinnamon.

W Norwegii nie byłam, ceny tam są zaporowe. Moi znajomi pojechali kiedyś do Norwegii na „saxy” i wrócili oczarowani. Widokami i … grzybami. Jadąc przez las zobaczyli prawdziwki, mnóstwo prawdziwków, nie zbieranych przez nikogo. W wielkim zachwycie wysiedli i nazbierali. Potem zobaczyli rydze, których wieki nie widzieli. W samochodzie nie było zbyt dużo miejsca, bo mieli przecież bagaże, ale oczywiście rydzom się nie oparli i mieli pyszną kolację. Tamtejszych ciast rzecz jasna nie próbowali, bo przybyszom z PRL nawet się nie śniło kupowanie ciasta za „twardą” walutę. Od czasu ich wyprawy Norwegia najmocniej kojarzy mi się z grzybami.

Okazuje się jednak, że wystarczy poczekać we własnym kraju na przepis z Norwegii. Ciasto wygląda efektownie, a jego zrobienie nie jest zbyt czasochłonne.

Norweskie ciasto Kvæfjordkake

Składniki na ciasto:

150 g miękkiego ciasta

150 g cukru

4 żółtka

150 g mąki pszennej luksusowej

1 łyżeczka proszku do pieczenia

4 łyżki mleka

szczypta soli

Masło ubić z cukrem na puszystą i gładką masę. Następnie dodawać po jednym żółtku, miksując dobrze przed dodaniem kolejnego.

Mąkę przesiać z proszkiem do pieczenia i solą.

Do masy dodawać mąkę i mleko naprzemiennie, miksując tylko do połączenia składników.

Masę wyłożyć na blachę do pieczenia wyłożoną papierem do pieczenia układając ją w kształt prostokąta ok. 20 X 30 cm (ja wzięłam większą blachę i wypełniłam nadmiar miejsca kartonowym pudełkiem).

Składniki bezy:

4 białka

200 g cukru

100 g migdałów w płatkach

Piekarnik nastawić na 180º C.

Białka ubić na sztywno. Powoli dodawać cukier, cały czas miksując.

Bezę wyłożyć na ciasto i posypać płatkami migdałowymi. Wstawić do nagrzanego piekarnika i piec 30 minut. Odstawić do całkowitego ostudzenia.

Składniki masy budyniowej:

375 ml mleka

3 żółtka

1 jajko

75 g cukru

2 łyżeczki ekstraktu waniliowego

25 g masła

30 g mąki kukurydzianej

125 ml śmietany kremówki

Do miski dodać żółtka, jajko, cukier, ekstrakt waniliowy oraz mąkę. Miksować do uzyskania gładkiej i puszystej masy.

Mleko doprowadzić prawie do zagotowania, zdjąć z ognia i bardzo powoli wlewać do masy, miksując na wolnych obrotach. Masę przelać ponownie do garnka i gotować na małym ogniu, stale mieszając, aż zgęstnieje. Dodać masło i energicznie wymieszać do rozpuszczenia. Całkowicie ostudzić w lodówce.

Kremówkę ubić na sztywno i wmieszać bardzo powoli do ostudzonego budyniu.

Ciasto przekroić na pół. Jedną połowę wysmarować kremem budyniowym i przykryć drugą połową. Wstawić do lodówki. Najlepsze jest następnego dnia.

Bardzo dobre ciasteczka z bloga Apetycznie-Klasycznie, takie „na ząb” i można trochę sobie pozwolić, bo z migdałami i kakao, ale za to bez tłuszczu.

Ciasteczka czekoladowe

200 g tartych migdałów
125 g cukru (kokosowy lub trzcinowy)
30 g kakao
1/2 łyżeczki cynamonu (zrobiłam bez)
2 białka

Wymieszać wszystkie suche składniki, dodać białka i zmiksować w malakserze na jednolitą masę, błyszczącą i trochę lepką.

Piekarnik rozgrzać do 200° C, blachę wyłożyć papierem do pieczenia. Dłońmi zwilżonymi wodą formować kulki wielkości małych orzechów włoskich, lekko je spłaszczać i układać na papierze do pieczenia.

Piec 10 minut, układać na talerzu i poczekać, aż ostygną (wówczas wierzch stwardnieje).

Gdybym miała wybrać miss świata owoców – wybrałabym truskawkę. Dla mnie to jest najpiękniejszy owoc. Gdybym miała wybrać wicemiss, byłaby to malina. Dlatego cieszę się, że jedne i drugie rosną u nas, a w sezonie mogę się na nie napatrzeć.

I jak tak patrzę na te maliny, przypomniało mi się jak Kasia, córka Agaty, miała w I klasie zadane do domu narysować martwą naturę. Zapytała mamę, co to jest ta martwa natura. Agata jej ułożyła jakąś kompozycję z dzbankiem, talerzem oraz owocami i tłumaczyła, ale do Kasi nie bardzo to tłumaczenie przemawiało. Przyglądała się uważnie i nagle mówi do Agaty: „Mamo, a nie uważasz, że ta brzoskwinia jest trochę przywiędła?”. Dziecko nie mogło pojąć, dlaczego ta natura jest martwa i tak to sobie próbowało wyjaśnić.

Te babeczki bardzo lubię i zwykle latem robię, jak się nadarzy okazja. Okazja niedawno się nadarzyła i są.

Kruche babeczki z owocami

Kruche ciasto:

350 g mąki

200 g masła

50 g cukru pudru

2 żółtka

1 łyżka cukru waniliowego (najlepiej z prawdziwą wanilią)

Krem:

1/2 l mleka

2 łyżki mąki pszennej

1 łyżka mąki ziemniaczanej

1/2 szklanki cukru

1 jajko

1 żółtko

100 g miękkiego masła

+ owoce do dekoracji (dowolne)

Przygotowanie ciasta

Mąkę wymieszać z cukrem, dodać zimne masło i posiekać. Dodać jajka oraz żółtko i szybko zagnieść ciasto. Włożyć je na 1 godzinę do lodówki (pod przykryciem), a po schłodzeniu albo rozwałkować na grubość kilku milimetrów i wyłożyć ciastem foremki (nie trzeba ich dodatkowo smarować tłuszczem) albo po prostu odrywać po trochu i cienką warstwą wylepiać palcami w foremkach. Włożyć do piekarnika rozgrzanego do temp. 180º C i piec kilkanaście minut, aż się leciutko zrumienią (trzeba bardzo uważać i patrzeć, bo bardzo lubią się przypalić).

Po wyjęciu z piekarnika, zostawić babeczki na kilka minut w spokoju, a potem odwracać po kolei foremki i delikatnie wyjmować babeczki.

Przygotowanie masy

Odlać 1/2 szklanki mleka, a resztę zagotować z cukrem w grubszym stalowym rondlu, przepłukanym uprzednio wodą. Pozostałe zimne mleko zmiksować z mąką oraz jajkiem i żółtkiem, a następnie dodać do garnka z gorącym mlekiem i gotować, mieszając, aż masa zgęstnieje. Odstawić z ognia, ostudzić i zmiksować z miękkim masłem.

Masą napełnić babeczki i udekorować owocami – ja dodałam jeszcze po listku melisy.

Wpis z 30.07.2017 r.

Miało być o pokrzywie, ale w tym tygodniu nie miałam okazji zrobić zdjęcia pokrzywie, więc po kilku zdrowych przepisach, dzisiaj będzie pyszne ciasto kukułkowe. Najpierw zrobiła je koleżanka, a gdy go spróbowałam od razu poprosiłam o przepis, żeby koniecznie takie ciasto powtórzyć przy jakiejś okazji. Okazja się nadarzyła i dzisiaj dzielę się z Wami przepisem.

Pijana kukułka

1,1 l mleka

1/4 kg cukierków kukułek

4 budynie czekoladowe z cukrem

350 g herbatników (tak było w przepisie, ale mnie zabrakło prawie na całą 1 warstwę, więc trzeba się zaopatrzyć w większą ilość)

250 g + 2 łyżki masła

2 łyżki miodu

100 g gorzkiej czekolady 70%

2  łyżki kakao

150 ml alkoholu (ja użyłam spirytusu)

Do garnka wlać 0,1 l mleka, wrzucić kukułki i podgrzewać na małym ogniu, aż kukułki się rozpuszczą. W 1 l mleka rozrobić budynie, żeby nie było grudek (lepiej jest rozrobić je w 1 szklance mleka, a potem wlać je do pozostałego mleka). Do rozpuszczonych w mleku kukułek wlać mleko z budyniami, postawić garnek ogniu i mieszać do momentu zgęstnienia masy. Masę ostudzić, ale nie do końca – powinna być jeszcze trochę ciepła.

W misce zmiksować kostkę masła z kakao, dodając stopniowo wystudzoną masę. Na końcu dodać alkohol.

Blaszkę 25 x 30 cm (moja miała 25 x 25 cm) wyłożyć folią aluminiową, na niej warstwę herbatników, na które trzeba wyłożyć 1/2 masy. Kładziemy następną warstwę herbatników, masę i znowu herbatniki.

W kąpieli wodnej rozpuścić czekoladę, 2 łyżki miodu, 2 łyżki masła i 1/4 szklanki mleka. Powstałą polewą polać ostatnią warstwę herbatników. Ciasto włożyć do lodówki, najlepiej na całą noc. Rano pokroić ciasto na kawałki.

Wpis z 28.05.2017 r.

Się pomyliłam i zrobiłam ciasteczka dla całego haremu, a i dla janczarów by trochę zostało.

„Wspaniałe stulecie” to pierwszy serial od lat, który pilnie oglądam. Podobają mi się aktorzy, sposób realizacji (podobno przy serialu pracowało 250 tysięcy osób), scenografia i ach… biżuteria. Uświadamiam też sobie, jak strasznie mało wiem o Turcji osmańskiej. W szkole o tym nie mówili i moja wiedza pochodziła od Zagłoby, który mówił o Turkach pogardliwie „bisurmany”. Tymczasem Turcja była w XVI w. u szczytu potęgi. Sulejman Wspaniały miał dużo do powiedzenia w Europie (tu trzeba wyciągnąć wnioski) i królowie polscy starali się utrzymywać z nim jak najlepsze stosunki. Te stosunki były wówczas naprawdę dobre i niemała w tym zasługa Roksolany, czyli Rudzielca, żony Sulejmana, która prawdopodobnie pochodziła z kresów ówczesnej Rzeczpospolitej. W serialu nazywana jest Hürrem. Niestety, aktorka grająca w serialu Hürrem się zmieniła. Nie było jej jakiś czas, a jak wróciła, to nikt z widzów jej nie poznał, tylko sułtan nie miał wątpliwości. Zamiana chyba nikomu się nie podobała.

Sulejman oprócz tego, że był wybitnym wojownikiem, był też poetą. Niejednokrotnie przemawia w serialu do swojej żony bardzo pięknie. Wtedy wołam MDK, który serialu nie ogląda, żeby słuchał i się uczył. Niestety, efekty są mizerne, bo MDK twierdzi, że jest inżynierem i normalnym facetem. Dlatego albo nie przychodzi, albo słucha tak nieuważnie, że później nie potrafi powtórzyć. Trudno, trzeba było kiedyś wziąć sobie poetę, a teraz chociaż na filmie sobie posłucham (żartuję, oczywiście).

Tak się zainteresowałam filmem, że przeczytałam parę książek o Imperium Osmańskim i o samym Sulejmanie Wspaniałym. W książce Jerzego Łątki „Tajemnice haremów. Prawdziwa historia haremu osmańskich władców” znalazłam przepis na ciasteczka, które postanowiłam zrobić. Rzecz w tym, że się pomyliłam i wyszło mi całe mnóstwo dobrych ciasteczek. Nam bardzo smakowały, znajomym również. Później zrobiłam ciasteczka zgodnie z przepisem, ale nie były już tak pyszne jak te pomylone, bo wyszły zwykłe racuszki w syropie.

Podaję więc przepis tureckiej pisarki, Alev Lytle Croutier i swój. W przepisie płyny podane są w filiżankach, ja podaję w szklankach.

Usta pięknej kobiety

Syrop:

2,5 szklanki cukru

1 łyżeczka soku cytrynowego

3 filiżanki wody

Ciasto:

1 łyżka masła

3/4 szklanki mąki

1 łyżeczka soli

2 roztrzepane jajka

1 żółtko

w przepisie brak informacji, ile wody należy użyć – ja wzięłam więcej niż 1 szklankę.

Do smażenia:

1 szklanka olejku szafranowego (użyłam najpierw oleju krokoszowego, ale zbyt szybko się palił i dymił, więc przeszłam na olej rzepakowy).

Przygotowanie syropu:

wymieszać cukier, sok cytrynowy i wodę (ja wrzuciłam cukier i dodałam sok cytrynowy do wrzątku). Mieszając od czasu do czasu, gotować przez 15 min. Pozostawić do ostygnięcia.

Przygotowanie ciasta:

w garnku roztopić masło, gdy zacznie zmieniać kolor, dodać mąkę i sól. Potem bardzo powoli wylać to na wodę (przepis jest mało precyzyjny – raczej powinno być „wsypać”). Gotować na bardzo małym ogniu ok. 10 minut, ciągle mieszając. Po zdjęciu z ognia, zostawić do ostygnięcia w temperaturze pokojowej. Dodać 2 jajka i żółtko, mieszać dokładnie widelcem (ja użyłam miksera). Całość dobrze wyrobić na desce posypanej mąką. Ciasto rozdzielić na kawałki grubości orzecha włoskiego (ja zrobiłam kulki wielkości orzecha włoskiego i myślę, że dobrze, bo racuszki i tak były twardawe), uformować z niego kształt ust. Rozgrzać na patelni olej szafranowy i włożyć „usta”. Gdy zarumienią się z obu stron, ściągnąć z patelni, odcedzając tłuszcz (ja wykładałam na ręczniki papierowe). Polać syropem i podawać na gorąco.

Mój problem z ciasteczkami polegał na tym, że w przepisie jest mowa o tym, że ciasto należy „wylać na wodę”, ale nie podano, ile powinno być tej wody. Dlatego ja z rozpędu wsypałam mąkę do syropu (gdy robiłam drugie podejście, wzięłam więcej niż 1 szklankę wody). Gdy wsypałam mąkę do syropu i pogotowałam, po 10 minutach wszystko było płynne. Po ostudzeniu nadal było płynne. Zaczęłam więc sypać mąkę. Po wsypaniu dodatkowych 2,5 szklanek mąki, moje podejrzenia, że chyba nie robię zgodnie z przepisem, były już bardzo duże, ale nie pozostało nic innego tylko kontynuować. Dlatego dodałam jeszcze przynajmniej szklankę mąki do podsypywania (myślę, że trochę więcej), aż uzyskałam bardzo przyjemne i plastyczne ciasto, z którego robiłam kulki wielkości orzecha włoskiego. Z kulek świetnie formowały się „usta”. Ciasteczka smażyłam partiami i wykładałam na papierowe ręczniki. Na koniec byłam obstawiona dookoła talerzami, na których piętrzyły się usta. Okazało się jednak, że nam i znajomym smakowały na tyle, iż problem nadmiaru ust rozwiązał się sam.

Wpis z 31.01.2016 r.

Jeśli ktoś dysponuje starą maszynką do mięsa z nakładką do ciasteczek, może zrobić takie kruche ciasteczka. Przepis dostałam od Hani, a podaję go teraz, bo te ciasteczka od początku kojarzyły mi się ze Świętami.

Życzę też wszystkim cudnych, rodzinnych i zdrowych Świąt Bożego Narodzenia (i bogatego Mikołaja), bo jutro wyjeżdżam tam, gdzie trudno o Internet i nie będę już miała okazji.

Wianuszki

1 kg mąki

1/2 kg margaryny (ja użyłam masła)

1 szklanka cukru-pudru

cukier waniliowy

4 żółtka

1 całe jajko

3 łyżki oleju

sól

Posiekać mąkę z masłem (schłodzonym), cukrem waniliowym i solą, dodać jajko i żółtka, szybko wyrobić gładkie ciasto.

Kawałki ciasta wkładać do maszynki i mocno uciskając, wyciskać ciasteczka, aby były bardziej „chropowate” przez taki otwór:

Formować jak najmniejsze wianuszki.

Piec ciasteczka w piekarniku rozgrzanym do 180º C na złoty kolor.

Po ostygnięciu posypać cukrem pudrem.

Wpis z 16.12.2015 r.

Ostatnio znalazłam w Internecie taką złotą myśl:

„Podobno los zsyła nam tylko takie problemy, z którymi możemy sobie poradzić, więc są dwie możliwości: albo sobie poradzisz, albo to nie jest twój problem.”

Tak mi się spodobało to stwierdzenie, że sobie zapisałam i muszę się nad nim zastanowić. Może się okazać, iż wiele różnych problemów, które miałam ambicję rozwiązać, w ogóle nie stanowią problemu. A przynajmniej nie mojego. To by bardzo uprościło życie.

Ponieważ pojawiły się jagody, a na blogu White Plate znalazłam bardzo dobry przepis, więc będą jagodzianki.

Jagodzianki

Ciasto:

2 i 1/2 łyżeczki suszonych drożdży

1/4 szklanki ciepłej wody

170 g masła

3/4 płaskiej łyżeczki soli

3/4 szklanki mleka

570 g mąki (ok. 3 i 3/4 szklanki)

3 łyżki cukru

1 jajko

Nadzienie:

ok. 300 g jagód

cukier do smaku

cukier waniliowy (opcjonalnie)

1 łyżka bułki tartej

Do posmarowania:

żółtko + łyżeczka wody

Do posypania:

cukier

W małym garnuszku połączyć masło i mleko. Zagotować i gotować do czasu, aż masło się rozpuści. Ostudzić.

Wymieszać mąkę, drożdże, sól i cukier. Dodać ostudzone masło z mlekiem, wodę i jajko. Zagnieść gładkie ciasto, przełożyć je do miski i przykryć ściereczką. Odstawić do wyrośnięcia w ciepłe miejsce na 1 godzinę.

Piekarnik nagrzać do temp. 200º C.

Składniki nadzienia wymieszać w miseczce.

Blachę z piekarnika wysmarować olejem lub wyłożyć papierem do pieczenia.

Ciasto podzielić na 18 równych części. Z każdej z nich formować placuszek, wypełnić jagodami i dokładnie skleić, by powstała bułeczka.

Żółtko wymieszać z łyżeczką wody i posmarować wierzch bułeczek. Posypać cukrem (ja posypałam kruszonką z kruchego ciasta, bo akurat miałam w zamrażalniku). Odstawić do wyrośnięcia na 20-30 minut.

Wstawić do gorącego piekarnika i piec 18-20 minut.

Wpis z 07.07.2015 r.

Zawsze lubiłam Hermana. Rzecz w tym, że występował on zawsze jako ogniwo łańcuszka. Gdy go dostawałam, trzeba było na koniec podzielić go na części i szukać kogoś, kto zechciałby go zrobić, dzielić na części itd. – zgodnie z instrukcją. Postanowiłam więc zrobić samodzielnego Hermana. Taki Herman jest dużo lepszy, bo nie trzeba nim nikogo uszczęśliwiać na siłę. Jak każde ciasto na zakwasie, wymaga czasu (dłuższego nawet), ale tak go lubię, że mogę na niego poczekać. Miska dla Hermana powinna być szklana lub gliniana. Mieszać też lepiej drewnianą lub szklaną łyżką. Jak inne wypieki na zakwasie, piekłam go w glinianej foremce. Można też wyłożyć metalową foremkę papierem do pieczenia.

Herman

1/3 szklanki mąki

1/3 szklanki cukru

1/3 szklanki mleka

Dobrze wymieszać, przykryć ściereczka, a później mieszać drugiego, trzeciego i czwartego dnia. Piątego dnia dodać:

1/3 szklanki mąki

1/3 szklanki cukru

1/3 szklanki mleka

Szóstego, siódmego, ósmego i dziewiątego dnia znowu mieszać raz dziennie. Dziesiątego dnia wysmarować foremkę masłem i wysypać tartą bułką. Do miski dodać:

1 i 1/3 szklanki mąki

2/5 szklanki cukru

1/3 szklanki mleka

3 jajka

3/4 szklanki oliwy

1 opak. cukru waniliowego

2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia

szczypta soli

Ciasto szybko zmiksować, przelać do foremki. Piec 50-60 minut w temp. 180º C.

Wpis z 01.05.2015 r.

08.03.2015

Hania podrzuciła mi ostatnio ten przepis, bo go przetestowała i uznała, że wszystko razem jest pyszne. Fakt. Dzisiaj była bardzo dobra okazja, żeby zrobić uroczyste ciasto, bo jak się dostanie śliczne kwiaty, to nawet należy. Przepis na biszkopt jest re-we-la-cyj-ny. Pięknie się piecze, nic nie opada i wychodzi świetny puchatek. Przyda się też do innych ciast. Pochodzi z bloga Moje Wypieki.

Do przełożenia biszkoptu Hania dodała dwie masy.

MDK zjadł, a potem poprosił o dwie rzeczy: żebym mu dała dokładkę i podziękowała Hani.

Biszkopt z dwoma masami

Biszkopt

5 jajek

3/4 szklanki drobnego cukru

3/4 szklanki mąki pszennej

1/4 szklanki mąki ziemniaczanej

Wszystkie składniki powinny mieć temperaturę pokojową.

Tortownicę o średnicy 23 cm wyłożyć papierem do pieczenia (samo dno), nie smarować boków.

Białka oddzielić od żółtek, ubić na sztywną pianę. Pod koniec ubijania dodawać partiami cukier, łyżka po łyżce, ubijając po każdym dodaniu. Dodawać po kolei żółtka, nadal ubijając.

Do masy jajecznej wsypać przesianą mąkę. Delikatnie wymieszać przy pomocy szpatułki lub rózgi kuchennej, by składniki się połączyły. Składniki wymieszane szpatułką spowodują, że biszkopt będzie bardzo puszysty i wypełni formę, wyrastając do wysokości jej boków. Nie należy mieszać przy pomocy miksera.

Delikatnie przełożyć ciasto do tortownicy, wyrównać. Piec w temperaturze 160-170º C przez ok. 35-40 minut lub do tzw. suchego patyczka (ja włożyłam ciasto do gorącego piekarnika i piekłam 30 minut).

Gorące ciasto wyjąć z piekarnika i upuścić je w formie z wysokości 30-40 cm. Wystudzony biszkopt oddzielić nożykiem od formy i przekroić na 3-4 blaty.

Masa

1/2 l mleka

4 łyżki mąki ziemniaczanej

3 żółtka

2 cukry waniliowe

1 szklanka cukru

1 i 1/2 kostki masła (ja wzięłam trochę mniej – 300 g)

ananasy z puszki (odciśnięte z syropu)

2 łyżki spirytusu (albo inny alkohol)

2 łyżki kakao

2 łyżki drobno posiekanych orzechów

(zamiast kakao i orzechów można użyć nutelli)

Mąkę ziemniaczaną zmiksować z 1/2 szklanki mleka, 3 żółtkami, 2 cukrami waniliowymi.

Resztę mleka zagotować z 1 szklanką cukru. Na gotujące się mleko z cukrem, wlać wymieszaną mąkę ziemniaczaną z mlekiem i żółtkami, cały czas szybko mieszając. Zagotować i gotować jeszcze przez 1 minutę.

Miękkie masło utrzeć mikserem.

Wystudzony krem dodać do utartego masła i zmiksować wszystko ze spirytusem.

Masę podzielić na dwie części. Do jednej części dodać kakao i orzechy (można też trochę gorzkiej czekolady). Do drugiej części dodać ananasy z puszki (ja dodałam 3 plastry do masy, a 6 użyłam do dekoracji).

Blaty biszkoptowe posmarować masą z ananasami, a wierzch masą kakaową. Lub odwrotnie – jak się komu podoba.

P.S.

Myślę, że nasączenie blatów syropem cukrowym z jakimś likierem lub rumem (jak do ciastek ponczowych), byłoby świetnym dopełnieniem tego ciasta. Następnym razem tak zrobię.

Lato nam się jakby przesunęło, więc grzybów jeszcze niewiele, za to owoce obrodziły. Dzisiaj proponuję nietypową szarlotkę. Może ona nie wygląda za pięknie, ale bardzo ją lubię w tej postaci. Znalazłam ją na blogu mojeprzepisy.pl.

Ciasto amarantusowe z jabłkami

1 szklanka mąki pszennej

1 szklanka kaszy mannej

1 szklanka płatków owsianych

1 szklanka cukru

1 szklanka poppingu (lub nasion) z amarantusa

1 kg jabłek

1 szczypta cynamonu

1 opakowanie cukru waniliowego

1 łyżeczka proszku do pieczenia

1 kostka masła (250 g)

bułka tarta do formy

Jabłka obrać i pokroić w kostkę. Mąkę, kaszę, płatki, cukier, popping  (lub nasiona) z amarantusa, cynamon, cukier waniliowy i proszek do pieczenia dokładnie wymieszać. Do wysmarowanej masłem i wysypanej tartą bułką formy wsypać połowę przygotowanej mieszaniny, wyłożyć na nią pokrojone jabłka. Przykryć resztą mieszaniny. Na wierzchu równomiernie rozłożyć masło.

Piec 1 godzinę i 15 minut w temperaturze ok. 200º C.

Wpis z 12.10.2014 r.